میزان فعالیت و بیان ژن مونوآمین اکسیداز در مغز و غده آدرنال موش های محتکر و غیر محتکر: یک رویکرد سایکوبیولوژیک

چکیده: هدف ما از این مطالعه ارزیابی فعالیت احتمالی ایزوآنزیم های مونوآمین اکسیداز در احتکار رفتاری و فیزیولوژیک و روابط احتمالی بین آن و شرایط سایکولوژیک حیوان بود. روش کار: پس از جدا سازی حیوانات به گروه های محتکر و غیر محتکر نر و ماده، با استفاده از باتری رفتاری، میزان اضطراب، افسردگی، حافظه فضایی و حس جستجو گری حیوانات مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان فعالیت آنزیم های mao-a و mao-b در مغز با استفاده از روش اسپکتروفتومتری و بیان ژن این آنزیم ها نیز در مغز و غده آدرنال با استفاده از real-time pcr سنجیده شدند. نتایج: در بین گروه ها از نظر حافظه فضایی اختلاف معنی داری وجود نداشت. حیوانات ماده محتکر در تست میدان باز بطور معنی داری اضطراب بیشتری را نشان دادند. بافت چربی شکمی در موش های ماده غیر محتکر بطور معنی داری افزایش یافته بود. میزان فعالیت mao-a مغز در بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت اما بیان نسبی ژن آن در ماده-های محتکرنسبت به غیر محتکر 6/1 برابر افزایش یافته بود حال آنکه در غده آدرنال بیان نسبی آن کاهش یافته بود. در حیوانات نر محتکر هم بیان نسبی نسبت به حیوانات غیر محتکر و هم فعالیت آنزیم mao-a در مغز و آدرنال افزایش یافته بود. در ماده های غیر محتکر فعالیت mao-b در مغز بطور معنی داری افزایش نشان داد که همسو با کاهش بیان نسبی آن در ماده های محتکر نسبت به غیر محتکر بود، که بدون احتساب جنس نیز بیان نسبی ژن maob در مغز کاهش یافته بود. بطور کلی انجام مطالعات تکمیلی و ارزیابی رفتار احتکار در حیوانات با شرایط سایکولوژیک خاص اساس مولکولی رفتار احتکار را مشخص می کند.